Ο Hlynur Pálmason, σκηνοθέτης της ταινίας είναι διάσημος Ισλανδός visual artist που ζει μόνιμα στη Δανία και εκτός από τις ταινίες του που κάνουν πρεμιέρα σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ και βραβεύονται εκθέτει με μεγάλη επιτυχία video installations ανά τον κόσμο. Το Winter Brothers έκανε την πρεμιέρα του στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο το 2017 αποσπώντας σειρά βραβείων, ενώ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2017 τιμήθηκε με τον Χάλκινο Αλέξανδρο – Ειδικό Βραβείο Σκηνοθεσίας του Φεστιβάλ. Μια ταινία με σκληρό ήχο σε ένα σκληρό περιβάλλον, αυτό σε ένα ορυχείο κιμωλίας με ένα όμως πολύ τρυφερό θέμα, τη σχέση δύο αδελφών και την ανάγκη ενός ανθρώπου να αγαπηθεί και να γίνει αποδεκτός. Η ταινία γυρίστηκε σε ένα εργοστάσιο ασβεστόλιθου σε μια μικρή πόλη της Δανίας, το Faxe. Όλες οι τοποθεσίες των γυρισμάτων δεν απείχαν παρά 2 χιλιόμετρα από το εργοστάσιο, αυτό έδωσε σε όλους τους συντελεστές μια ευελιξία καθώς όλοι είχαν πρόσβαση στους τόπους των γυρισμάτων στο καταλληλότερο timing. Η μοναδική ατμόσφαιρα της ταινίας, τα σωστά χρώματα και συνθήκες είναι αποτέλεσμα του ότι – όπως αποκαλύπτει ο δημιουργός της – μπορούσε να επιλέξει όλο τον καιρό των γυρισμάτων ποιες συνθήκες είναι οι πιο ευνοϊκές για κάθε γύρισμα ξεχωριστά.

Ο κεντρικός ήρωας της ταινίας, ο Εmil, είναι ένας άνθρωπος που εκφράζει την ανάγκη να αγαπηθεί και να τον καταλάβουν σε μια εποχή έλλειψης αγάπης και κατανόησης. Ο Emil είναι απελπισμένος να πιαστεί από  κάτι ή κάποιον αλλά την ίδια στιγμή αποξενωμένος από αυτό. Τον Emil υποδύεται ο Elliott Crosset Hove, που πραγματοποίησε μια κομβική γνωριμία με τον σκηνοθέτη, προτού καν εκείνος ξεκινήσει να γράφει το σενάριο. Ο χαρακτήρας του Emil δημιουργήθηκε με τη συνεργασία, συνενοχή και συνδρομή του Elliott σε όλη τη διαδικασία της συγγραφής του σεναρίου, καθώς συνόδευε τον Pálmason στις τοποθεσίες των γυρισμάτων, διάβαζε το σενάριο μαζί του και δούλεψε σε μια performance με τον Lou Reed για το αγαπημένο τραγούδι του χαρακτήρα, το Street Hazzle.

Ένας video artist σκηνοθετεί

«Για μένα», λέει ο σκηνοθέτης, «ο κινηματογράφος είναι ο συνδυασμός του βλέπω και ακούω. Όταν βυθίζομαι στη διαδικασία της κινηματογραφικής δημιουργίας βλέπω τις εικόνες και ακούω τους ήχους. Γράφω τα σενάρια πάντα στον τόπο όπου εκτυλίσσονται. Χτίζω πάνω στις καταστάσεις και τους χαρακτήρες και αφήνω ελεύθερα τα συναισθήματα που ξετυλίγονται με κάθε φράση, με κάθε βλέμμα, με κάθε ήχο. Πιστεύω ότι είναι μια γραμμική διαδικασία. Το συναίσθημα και  το όραμα ξετυλίγονται την ίδια ακριβώς στιγμή».

Ο Ήχος

Ο σχεδιασμός ήχου στην ταινία είναι αυτός που κεντρίζει την προσοχή από το πρώτο κάδρο. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης μιλάει για το επίτευγμα της ταινίας: «ο ήχος είναι ένα από τα πρώτα συστατικά μιας οπτικοακουστικής δημιουργίας. Είναι το απαραίτητο στοιχείο που ήταν παρόν από τη στιγμή ακόμα της συγγραφής του σεναρίου. Δεν είναι εκεί για να υποστηρίξει τη γραμμή αφήγησης ή για να κάνει μια σκηνή ρεαλιστική. Ο ήχος έχει τη δική του αφήγηση και ήταν σκοπός μου από την αρχή να είναι αυτόνομος σε σχέση με την εικόνα»